Ο θάνατος της Αννας Παναγιωτοπούλου είναι, πάνω απ’ όλα, η απώλεια
μιας ακόμα ψηφίδας του νεανικού σφρίγους μιας σκηνής και (γιατί όχι;) μιας διανόησης της μεταπολίτευσης. Περιείχε στράτευση σε ένα όραμα κοινωνικής δικαιοσύνης και πολιτισμικής ανάτασης, ταλέντο και καλλιέργεια, προσωπικό αγώνα, εξωστρέφεια, ρεαλισμό και όνειρο. Η ζωή πέρασε με επιτυχίες και κάποιες αναπόφευκτες διαψεύσεις, αλλά περήφανα. Η Αννα Παναγιωτοπούλου ήταν
τμήμα ενός ελληνικού ονείρου – ενός θετικού απολογισμού. Η Μεταπολίτευση
ήταν η τυχερή εποχή για όσους τη ζήσαμε.
Popular Posts
